Studia Podyplomowe WF

Marcin · Gość

jak ktoś ma zagadnienia z ficjologii do egzaminu to prosze o wklejenie ich tutaj
w wolnych chwilach dla relaksu Smile

postaram sie je opracowac

peandrzej

l. Rys historyczny, podział fizjologii
2. Funkcjonowanie układu nerwowego
- neuron
- synapsa
- receptory ich podział i funkcja
- łuk odruchowy
- podział odruchów i metody badania
- odruchy wegetatywne i ruchowe
- hamowanie reakcji odruchowej
- rola ośrodkowego układu nerwowego
- EEG
- zmysły - wzrok, słuch, narząd równowagi, zmysł powonienia
3. Układ mięśniowy
- budowa mięśni
- mechanizm skurczu mięśni szkieletowych
- fizjologia wysiłku
- wysiłek dynamiczny i statyczny
- zmęczenie
- fizjologiczne podstawy rozgrzewki
- trening
- zakwaszenie organizmu
- fizjologiczna ocena wydolności fizycznej
- wpływ bezczynności na fizjologię człowieka
4. Układ krążenia
- rola krwi w organizmie
- jakościowy i ilościowy skład krwi
- proces krzepnięcia
- grupy krwi
- serce i jego budowa
- cykl pracy serca (czynność serca)
- miary sprawności serca- objętość wyrzutowa, pojemność minutowa,
- krążenie krwi
5. Układ dokrewny
- gruczoły dokrewne: przysadka mózgowa, gruczoł tarczowy, gruczoły przytarczycowe, grasica, nadnercze, gruczoły trzustkowe, gruczoły płciowe
- anaboliki
6. Układ oddechowy
- budowa układu oddechowego
- mechanizm oddychania
- wymian gazowa
- oddychanie w zmienionych warunkach- choroba wysokościowa
- zmodyfikowane ruchy oddechowe
7. Czynności nerki
- budowa nerki
- regulacja kwasowo-zasadowa
8. Trawienie i wchłanianie
- białek, tłuszczów, węglowodanów
- pojecie przemiany materii
- rola wątroby w metabolizmie
- czynności trzustki
- trawienie pokarmów i wchłanianie
9. Przemiana materii i energii
- białek, węglowodanów i lipidów
- wody i soli mineralnych
- witaminy
- żywienie
- regulacja temperatury ciała

peandrzej

tylko wiesz... zebysmy mogli to jeszcze przerobic przed sobota Wink

))

Marcin · Gość

ok, oto co sobie przygotowalem do nauki :

1. Rys historyczny, podział fizjologii

Fizjologia (łac. physiologia, gr. physiología "nauka o naturze") to nauka o czynnościach życiowych organizmów.

Zwykle dzieli się na fizjologię zwierząt i roślin. Jednak w miarę rozwoju nauki pojawiły się badania dotyczące węższych grup organizmów lub specjalizacje np. w ramach konkretnych narządów a nawet funkcji, i tak możemy wyróżnić:

* fizjologię drobnoustrojów,
* elektrofizjologię,
* fizjologię komórek (cytofizjologia),
* fizjologię mowy,
* fizjologię patologiczną (patofizjologia),
* fizjologię roślin (fitofizjologia),
* fizjologię układu nerowego (neurofizjologia),
* fizjologię zwierząt,
* fizjologię człowieka.

2. Funkcjonowanie układu nerwowego

Układ zbudowany z tkanki nerwowej, integrujący działalność organizmu, rejestrujący bodźce, prztwarzający zawartą w nich informację oraz sterujący czynnościami organizmu: ruchem mięśni oraz wydzielaniem hormonów.
Czynności układu nerwowego można umownie podzielić na dwie kategorie:
układ nerwowy SOMATYCZNY (soma- ciało) nastawiony na łączność ze świetem zewnętrznym,odbiera z niego różnorodne informacje za pośrednictwem narządów zmysłów oraz zarządza aparatem ruchowym,umożliwiając poruszanie się w przestrzeni i reagowanie w sposób celowy na bodźce zewnętrzne.
układ nerwowy AUTONOMICZNY lub WEGETATYWNY (autos-samo+nomos-prawo)a więc "samorządzący się"-jego rolą jest sprawowanie kontroli nad przemianą materii oraz prawidłowym działaniem narządów wewnętrznych.

Neuron: Podstawowym elementem układu nerwowego jest komórka nerwowa z odchodzącymi od niej wypustkami, zwana neuronem. Neuron składa się z bańkowatego ciała komórkowego z jądrem oraz odchodzących od ciała licznych wypustek. Wypustki te tworzą drzewkowate rozgałęzienia zw. dendrytami. Jedna z wypustek jest o wiele dłuższa od pozostałych,pokryta jasną otoczką mielinową i nosi ona nazwę neurytu lub aksonu. Długość aksonu może dochodzić do 1 metra.

Układ nerwowy zbudowany jest z olbrzymiej liczby neuronów,ok 25 miliardów.Z tego tylko ok.25 milionów znajduje się na obwodzie,natomiast reszta skupiona jest w ośrodkowym układzie nerwowym. Neurony kontaktują się ze sobą za pośrednictwem łącz,zwanych synapsami .Ich liczba jest wielokrotnie większa niż liczba komórek nerwowych,ponieważ każda wypustka tworzy wiele kontaktów synaptycznych z innymi komórkami nerwowymi. Neurony tworzą synapsy nie tylko z komórkami nerwowymi,lecz także z innymi typami komórek (np.z komórkami mięśniowymi,komórkami narządów zmysłów)

Łuk odruchowy to droga jaką przebywa impuls nerwowy od receptora do efektora. Łuk odruchowy stanowi strukturalny (anatomiczny) element reakcji odruchowej.
Składa się z 5 zasadniczych elementów:
1) receptora,
2) dośrodkowej drogi doprowadzającej neuronu czuciowego,
3) ośrodka nerwowego (kora mózgowa, rdzeń kręgowy, móżdżek),
4) odśrodkowej drogi wyprowadzającej neuronu ruchowego,
5) efektora.

Receptory to struktury nerwowe (narząd zmysłowy), w którym dochodzi do przekształcenia energii działającego bodźca na impulsy nerwowe;
Ośrodkowy układ nerwowy (OUN), inna nazwa to: centralny układ nerwowy (CUN) – jest to najważniejsza część układu nerwowego kręgowców. Ośrodkowy układ nerwowy jest chroniony przez kości czaszki oraz kręgosłup. W skład ośrodkowego układu nerwowego wchodzą: mózgowie i rdzeń kręgowy
Zmysły – formy przyjmowania bodźców z otoczenia, oraz ich analizy i reagowania na nie, cechujące wszystkie zwierzęta, w tym człowieka. Na każdy ze zmysłów składają się odpowiednie narządy zmysłów, w których najważniejszą rolę odgrywają receptory wykształcone w kierunku reagowania na konkretny rodzaj bodźców oraz odpowiednie funkcje mózgu.
Wzrok, zmysł wzroku – zdolność do odbierania bodźców świetlnych ze środowiska oraz ogół czynności związanych analizą tych bodźców, czyli widzeniem. Narządem wyspecjalizowanym do rejestrowania obrazu jest oko czyli gałka oczna otoczona aparatem ochronnym (brwi, powieki, rzęsy i narząd łzowy)
Słuch - zmysł umożliwiający odbieranie (percepcję) fal dźwiękowych. Narządy słuchu nazywa się uszami.
Proces słyszenia jest złożony i na jednym z etapów można go porównać do przeprowadzenia transformaty Fouriera.

3. Układ mięśniowy

W ciele człowieka mięśnie szkieletowe stanowią przecietnie 40% masy całego ciała. Typowy mięsień szkieletowy zbudowany jest z brzuśca oraz ścięgien. Brzusieć jest skupieniem włókien mięśniowych. Ma czerwone zabarwienie ze względu na obecność barwnika-mioglobiny. Większosć mięśni ma jeden brzusiec, np. mięsień pośladkowy, niektóre mają ich jednak więcej, np. mięsień dwugłowy ramienia.

Pojedynczy bodziec powoduje pojedynczy skurcz mięśnia. Jeżeli napięcie mięśnia pozostaje przy tym bez zmian mówi się o skurczu izotonicznym mięśnia. Jeżeli natomiast wzrasta napięcie, ale mięsień nie skraca swojej długości mówi się o skurczu izometrycznym. Oba rodzaje skurczu wyznacza graficznie miograf. Pomiędzy dotarciem impulsu a czasem reakcji upływa pewien okres latencji (utajone pobudzenie), który wynosi 3-10 milisekund. Latencja wydłuża się w zmęczonym mięśniu. Kolejna fazą reakcji jest faza skurczu (wzrost napięcia), potem faza rozkurczu (spadek napięcia), która przedłuża się w miarę wzrostu zmęczenia i obciążenia danego mięśnia.

Wielokrotne pobudzanie mięśnia powoduje stan zmęczenia. Zmęczony mięsień wykazuje wydłużony okres latencji, zmniejszenie siły skurczu i wydłużenie fazy rozkurczu. Zmęczenie jest spowodowane spadkiem stężenia ATP, rozpadem fosfokretyny i wzrostem zakwaszenia tkanki. Skurczowi mięśnia towarzyszy wydzielanie ciepła. Przy wolnej i umiarkowanej pracy serca naczynia krwionośne ulegają wówczas rozszerzeniu. Przy szybkiej pracy (silnym skurczu) naczynia ulegają zwężeniu i przez to dochodzi do szybkiego spadku ukrwienia mięśnia oraz obniżenia stężenia tlenu. Nagromadzenie w mięśniu i w wątrobie kwasu mlekowego oraz zredukowanego NADH2 powoduje wystąpienie długu tlenowego, którego rekompensacja następuje w trakcie odpoczynku mięśnia

4. Układ krążenia

Układ krwionośny człowieka jest układem zamkniętym, co oznacza, że krew krąży w systemie naczyń krwionośnych, a serce jest pompą, która wymusza nieustanny obieg krwi. Układ ten połączony jest także z układem limfatycznym.

Naczynia to żyły, tętnice oraz włosowate naczynia krwionośne. Krew wypływa z serca tętnicami, a wraca do serca żyłami. Im dalej od serca tym ciśnienie krwi jest mniejsze, a w żyłach nawet bliskie zeru.

Krew jest to rodzaj tkanki łącznej krążącej w naczyniach krwionośnych (układ krwionośny zamknięty) lub w jamie ciała (układ krwionośny otwarty). Jako jedyna (wraz z limfą) występuje w stanie płynnym. Zawiera płynne osocze (stanowi ono ok. 55-60% zawartości krwi) oraz elementy morfotyczne, czyli krwinki czerwone (erytrocyty) i białe (leukocyty) oraz płytki krwi (trombocyty). Ilość krwi w organizmie człowieka wynosi 5 - 5,5 l.

Krew pełni następujące funkcje:
rozprowadza po organizmie tlen, a odprowadza do płuc dwutlenek węgla.
rozprowadza po organizmie substancje odżywcze oraz witaminy i hormony
odprowadza do narządów wydalniczych (nerki, płuca, gruczoły potowe) substancje zbędne bądź szkodliwe
bierze udział w obronie organizmu
zapewnia możliwość regulacji termicznej
buforuje (zapewnia w pewnych granicach stałe pH)
stanowi ważny czynnik w utrzymaniu homeostazy.

Serce (łac. cor, gr. kardia) - centralny narząd układu krwionośnego strunowców i niektórych bezkręgowców. Zbudowany jest z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej sercowej. Zazwyczaj narząd ten otoczony jest osierdziem (pericardium).

Cykl pracy serca
To czynności jakie serce wykonuje w czasie jednego uderzenia.
Fazy:
1. Skurcz przedsionków 0,1s
2. Skurcz komór 0,3s
3. Rozkurcz przedsionków i komór 0,4s

Obiegi krwi:
1. Obieg mały serce – płuca – serce
Prawa komora - pień płucny - 2 tętnice płucne - płuca - 4 żyły płucne - PL - KL
2. Duży obieg serce – ciało – serce
Komora lewa - aorta - tętnice - ciało - żyły - żyły czcze - PP - KP

Automatyzm serca – w ścianie serca występują ośrodki który wytwarzają impulsy elektryczne, które pobudzają serce do pracy, ośrodki te tworzą tzw. układ
bodźcowo – przewodzący, układ ten składa się z modyfikowanych komórek mięśnia sercowego.

Serce unerwione jest włóknami nerwowymi wegetatywnego układu nerwowego, który reguluje częstotliwość skurczów w sercu.
Krążenie wieńcowe – naczynia wieńcowe, które oplatają serce

Gruczoły dokrewne i najważniejsze hormony przez nie wytwarzane:
przysadka mózgowa - wydziela hormon wzrostu regulujący wzrost organizmu, prolaktynę pobudzającą wytwarzanie mleka, oksytocynę pobudzającą skurcz mięśniówki macicy w czasie porodu, wazopresynę zmniejszającą wydalanie wody z organizmu oraz tzw. hormony uwalniające, które wpływają na inne gruczoły dokrewne: tarczycę, nadnercza, jajniki i jądra,
tarczyca - wydziela hormony tarczycowe: tyroksynę i trójjodotyroninę, które zwiększają przemianę materii, oraz kalcytoninę regulującą poziom wapnia we krwi (obniża wapń do wartości prawidłowych, gdy jest on podwyższony),
przytarczyce - wydzielają parathormon utrzymujący odpowiedni poziom wapnia we krwi (podnosi wapń do wartości prawidłowych, gdy jest on obniżony),
nadnercza - rdzeń nadnerczy wydziela adrenalinę, przygotowującą organizm do szybkiej reakcji na stres, kora nadnerczy zaś wydziela kortyzon uczestniczący w reakcjach na stres i aldosteron regulujący gospodarkę mineralną ustroju,
trzustka - wydziela insulinę obniżającą poziom cukru we krwi oraz glukagon przeciwdziałający obniżeniu poziomu cukru poniżej wartości prawidłowych,
jajniki - wydzielają estrogeny i progesteron kontrolujące cykle miesięczne, płodność i przebieg ciąży,
jądra - wydzielają testosteron odpowiedzialny za męskie cechy płciowe.

6. Układ oddechowy

Układ oddechowy odpowiada za wymianę gazową. Tlen w płucach przechodzi do krwi, a dwutlenek węgla z krwi dostaje się do wnętrza płuc. Tlen, który dostaje się w płucach do krwi transportowany jest do wszystkich komórek ciała w oddychaniu tlenowym.

Budowa układu oddechowego:
- Jama nosowa
- Gardło
- Krtań
- Tchawica
- Oskrzela główne
- Płuca

Jama nosowa – wyściela ją nabłonek rzęskowy z gruczołami śluzowymi. Powietrze jest w niej oczyszczane z kurzu oraz ocieplane. W górnej części jamy nosowej znajdują się komórki węchowe.
Krtań – to zespół chrząstek, wiązadeł i mięśni, które ograniczają wejście do tchawicy. Znajdują się tam dwie błoniaste fałdy zwane strunami głosowymi.

Tchawica i oskrzela – to rury, którymi powietrze transportowane jest do płuc. Ściana ich wzmacniana jest chrząstkami w kształcie podkowy. Chrzęstne pierścienie utrzymują drożność tchawicy i oskrzeli, chronią przed zapadaniem się ich ścian.
Budowa płuc – w płucach oskrzela rozgałęziają się na coraz drobniejsze skrzela płatowe ŕ segmentowe ŕ płacikowe ŕ oskrzeliki tworząc tzw. Drzewo oskrzelowe. Oskrzeliki zakończone są pęcherzykami płucnymi, które tworzą gronko. Ściana pęcherzyka zbudowana jest z nabłonka jednowarstwowego płaskiego oplecionego gęstą siecią włoskowatych naczyń krwionośnych. W pęcherzykach zachodzi dyfuzja gazów. Tlen dyfunduje z pęcherzyka do krwi, CO2 z krwi do pęcherzyka. Prawe płuco składa się z trzech płatów, a lewe z dwóch. Zewnętrzna powierzchnia płuc oraz wewnętrzna powierzchnia klatki piersiowej przepona pokryta są błonami-opłucnymi. Pomiędzy opłucnymi występują wąska hermetyczna przestrzeń jamy opłucnej.

Wdech – skurcz mięśni międzyżebrowych zewnętrznych i przepony powoduje wzrost objętości klatki piersiowej. W jamie opłucnej powstaje podciśnienie, które rozciąga płuca. W rozciągniętych płucach spada ciśnienie powietrza i zostaje ono zassane – zachodzi wdech.
Wydech – jest aktem biernym wspomaganym przez kurcze mięśni żebrowych wewnętrznych i mięśni brzuch. Żebra w skutek sprężystości powracają do stanu pierwotnego, naciskają na rozciągnięte płuca – następuje wypchnięcie powietrza z płuc – zachodzi wydechmięśni międzyżebrowych, rozciągnietych na żebrach. Rozciągnięcie klatki piersiowej we wszystkich trzech kierunkach prowadzi do zwiększenia objętości płuc i wytworzenia podciśnienia zasysającego powietrze. Wdech jest aktem biernym. Zatem rozlużnienie mięsni oddechowych powoduje, że sprężysta klatka piersiowa, a więc i pluca powracają do pierwotnych rozmiarów. Lekkie nadciśnienie wytłacza wówczas powietrze z płuc.

Aby organizm mógł funkcjonować, niezbędna jest mu energia (ATP), którą pozyskuje dzięki rozkładowi wysokoenergetycznych związków organicznych lub nieorganicznych. Taki proces nazywamy oddychaniem

7. Czynności nerki

Nerka narząd stanowiący najistotniejszą część układu wydalniczego większości zwierząt (głównie stałocieplnych). Nerki są narządem parzystym, którego kształt przypomina ziarno fasoli, koloru ciemnoczerwonego.

Podstawową jednostką struktualną nerki jest nefron. Nefron z kolei składa się z dwóch podjednostek strukturalnych, tj. cewek oraz kłębuszka nerkowego (torebka Bowmana). Liczba nefronów w nerce wykazuje zmienność osobniczą, średnio wynosi około 1 000 000 (1 mln). Wyróżniamy dwa rodzaje nefronów, o długiej i krótkiej pętli. Z nefronów o krótkiej pętli zbudowana jest kora nerki, zaś nefrony o pętli długiej przenikają do jaśniejszego rdzenia nerki, który współtworzy piramidy nerkowe. W wierzchołku każdej piramidy znajdują się ujścia przewodów wyprowadzających mocz przez kielichy nerkowe do lejkowatej miedniczki nerkowej, z której mocz odprowadza moczowód. Układ kielichowo-miedniczkowy oraz moczowód współtworzą górne drogi moczowe, zaś pęcherz i cewka moczowa - dolne drogi moczowe.

Główne zadania nerek to:
* usuwanie z moczem szkodliwych produktów przemiany materii
* zatrzymywanie składników niezbędnych dla organizmu, które ulegają przefiltrowaniu do moczu pierwotnego (reabsorbcja)
* regulacja objętości płynów ustrojowych
* wpływ na ciśnienie tętnicze krwi (układ renina-angiotensyna-aldosteron)
* wpływ na prawidłową erytropoezę (produkcja erytropoetyny)
* wpływ na równowagę kwasowo-zasadową (pH krwi), dzięki możliwości zakwaszania moczu
* wpływ na układ kostny przez produkcję aktywnych postaci witaminy D3

Równowaga kwasowo-zasadowa - to stan, w którym zachowany jest swoisty stosunek kationów i anionów w płynach ustrojowych, warunkujący odpowiednie pH i prawidłowy przebieg procesów życiowych

8. Trawienie i wchłanianie

Trawienie – złożony proces enzymatycznego przekształcenia wielkocząsteczkowych związków chemicznych w prostsze, w celu ich wchłonięcia i przyswojenia przez organizm. W zdecydowanej większości trawienie jest charakterystyczne dla zwierząt.
U kręgowców, w tym człowieka, trawienie zachodzi w układzie pokarmowym.
Dochodzi tam do przekształcania białek, tłuszczów, wielocukrów, kwasów nukleinowych i innych na związki prostsze, które podlegają procesowi wchłaniania. Enzymy biorące udział w procesie trawienia, należą głównie do klasy hydrolaz, i katalizują rozpad związków przy udziale wody, czyli powodują ich hydrolizę.

W proces trawienia zaangażowanych jest wiele mechanizmów i układów (hormonalny, autonomiczny układ nerwowy), które w skoordynowany sposób doprowadzają do rozbicia składników pokarmowych do postaci, która będzie zdolna do wchłaniania (absorpcji) w przewodzie pokarmowym.

U ludzi, proces trawienia zaczyna się już po pobraniu pokarmu do jamy ustnej. Dochodzi tam do zwiększenia wydzielania śliny, która zawiera enzym trawienny – amylazę ślinową. Pożywienie jest
rozdrabniane, mieszane ze śliną i przeżuwane za pomocą zębów i języka. Amylaza rozpoczyna trawienie węglowodanów zawartych w pożywieniu. Następnie pokarm formowany jest w kęs pokarmowy i jest w akcie połykania przemieszczany jest przez gardło i przełyk do żołądka.

W żołądku pokarm mieszany jest z sokiem żołądkowym, który ze względu na zawartość kwasu solnego ma niskie pH, które inaktywuje amylazę ślinową. W żołądku trawione są głównie białka, dzięki wydzielanej tam pepsynie, a lipaza żołądkowa zapoczątkowuje trawienie tłuszczów, ale tylko zemulgowanych, np. pochodzenia mlecznego.

Dalsze trawienie przebiega w jelicie cienkim. Treść pokarmowa jest partiami przekazywana do dwunastnicy. Hormony jelitowe (sekretyna, cholecystokinina) pobudzają wydzielanie żółci, soku jelitowego oraz soku trzustkowego. W jelicie cienkim, a zwłaszcza w dwunastnicy ma miejsce zasadnicze trawienie. Kwaśna treść pokarmowa przechodząca z żołądka, jest neutralizowana przez zasadowy sok trzustkowy, w celu umożliwienia działania enzymów trawiennych takich jak amylaza trzustkowa, chymotrypsyna, trypsyna, lipaza i innych.

Do dwunastnicy wydzielana jest również żółć zawierają sole żółciowe, których zadaniem jest zemulgowanie tłuszczów, co czyni je bardziej podatnymi na działanie lipazy.
Tłuszcze są trawione przez lipazę trzustkową (wraz z kolipazą), która działa tylko w fazie wodnej, więc tylko na powierzchni. W wyniku trawienia powstają wolne kwasy tłuszczowe i 2-monoglicerydy, które są formowane wraz z kwasami żółciowymi w micelle. W tej formie są one transportowane do rąbka szczoteczkowego enterocytów i tam wchłaniane.

W jelicie cienkim wchłaniane są małocząsteczkowe związki, będące produktami hydrolizy.
Niestrawione resztki pokarmowe są wydalane w postaci kału podczas defekacji.

Głównym zadaniem wątroby jest filtracja krwi:
* neutralizuje toksyny (np. alkohol i inne używki)
* toksyczny amoniak przekształca w mocznik (cykl ornitynowy)

Poza tym:
węglowodany przekształca w łatwo przyswajalną dla organizmu glukozę, a jej nadmiar w glikogen lub w tłuszcze (które magazynuje)
aminokwasy zamienia w tłuszcze
magazynuje żelazo i witaminy: A, D,E, oraz niewielkie ilości B12, oraz C, które uwalnia w razie potrzeby
wytwarza żółć, która emulguje tłuszcze i powtórnie wykorzystuje zużytą sól żółciową
produkuje i magazynuje niektóre białka surowicy krwi (np. albuminę)
wytwarza i magazynuje enzymy (np. heparynę)
produkuje ciepło, bierze udział w termoregulacji (krew wypływa cieplejsza o 1 °C)

Substancje nadające się do ponownego wykorzystania zostają zachowane, zbędne – wydalone.

9. Przemiana materii i energii

PODSTAWOWA PRZEMIANA MATERII, przemiana materii, do której może się ograniczyć organizm w stanie spoczynku; u dorosłego człowieka wynosi ok. 5900–7500 kJ (tj. 1400–1800 kcal) na dobę; podstawowa przemiana materii dostarcza energii do utrzymania temperatury ciała, metabolicznej aktywności mózgu, wątroby, nerek i mięśni, krążenia krwi i limfy, perystaltyki jelit i innych podstawowych funkcji organizmu; podstawowa przemiana materii obniża się przy niedoczynności tarczycy, chorobach kory nadnerczy, niewydolności przysadki, niedożywieniu i in., a podwyższa się w nadczynności tarczycy, leukemii, w gorączce, ciąży i po podaniu niektórych leków (adrenalina, kofeina).

Białko pokarmowe ulega w procesie trawienia hydrolizie enzymatycznej do aminokwasów. Wchłonięte w jelicie aminokwasy zostają z krwią żyły wrotnej przetransportowane do wątroby, gdzie ulegają przemianom.
Aminokwasy mogą ulegać:
- reakcjom dezaminacji (deaminacji)
- reakciom transaminacji
- reakciom dekarboksylacji

Przemiana węglowodanów (cukrów)
Dla organizmów zwierzęcych (w tym ludzi) źródłem cukrowców jest pożywienie. Spożywane sa na ogół cukrowce złożone, które w trakcie hydrolizy enzymatycznej rozkładają się na sacharydy proste, głównie glukozę.

Przemiana tłuszczów (lipidów)
Tłuszcze są składnikami energetycznymi i budulcowymi dla organizmów. 1 g tłuszczu utleniony daje 9,3 kcal energii.
Tłuszcze w hydrolizie enzymatycznej rozkładają się na kwasy tłuszczowe i glicerol. Substancje te są wchłaniane do krwi i limfy przez kosmki jelitowe. Żyłą wrotną część tłuszczów jest przetransportowana do wątroby, gdzie ulegają przemianom. Jednakże 95% spożytego tłuszczu przenika z krwiobiegu do układu limfatycznego z pominięciem wątroby.

Witamina - organiczny związek chemiczny, substancja egzogenna dla określonego organizmu. Nazwa pochodzi od łacińskich słów vita (życie) i amina - związek chemiczny zawierający grupę aminową (w rzeczywistości nie wszystkie witaminy taką grupę posiadają). Nazwa została wymyślona przez polskiego biochemika Kazimierza Funka w 1912 r.

Witaminy nie należą do typowych składników pokarmowych - pełnią funkcję regulacyjną.

Z punktu widzenia chemicznego witaminy należą do różnych grup związków organicznych, a jedynie ich znaczenie dla organizów żywych pozwala opisywać je pod wspólną nazwą. Z tego też powodu tradycyjnie witaminy dzieli się na:

* rozpuszczalne w wodzie C, B, H, N, P
* rozpuszczalne w tłuszczach A, D, E, K, F
,

Marcin · Gość

jakby ktos chcial w Wordzie
[link widoczny dla zalogowanych]

owocnej nauki Smile

peandrzej

baaardzo pieknie, juz nie moglem sie doczekac Wink

peandrzej

oczywiscie pozdrawiam i zycze milego kibicowania z fizjologia w rekach Smile

Marc · Gość

no i ze tak powiem QRWA jego mac

no i szkoda szkoda szkoda Polacy przegrali ze szwabami 0:1
kazdy by z milą chęcią wykrzyczał QRWA JEGO MAĆ
pomaga!!! sam sprawdzilem Smile

do zobaczenia 17 Smile

111

Gość

Czy ktos wie gdzie i o ktorej jutro zaliczamy?